Zaman

Zamanı gerçekten durdurabilir miyim? Yada durdurdum mu? Çok uzun zamandır ayakta dikiliyormuşum gibi geliyor, yanımdan insanlar düzenli yürüyüşlerine devam ederken. Biliyorum, arada sırada benim gibi ayakta duranlar çarpıyor gözüme. Kimi geri geri yürüyor hatta. Sanki değiştiremeyeceklerini değiştirebilmeyi amaçlar gibi. Bazısı benden önce durmuş, ben hala yürürken geçmişim yanlarından. Kimi benim durduğumu görmüş, ve birkaç adım sonra durmuş. Ama çoğu yürüyor hala. Bazıları omuz atıyorlar geçerken, kimi bağırıyor yanımdan geçerken, ve devam ediyorlar bağırrmaya seslerini duyabildiğim sürece "ne yapıyorsun! Neden duruyorsun?! Yürüsene be adam! Ne zorun var?!" Ve böyle geçip gidiyorlar. Kimi acıyarak bakıyor, ben gözüm bir yere sabit bakarken önüme, kulağıma yaklaşıp fısıldıyorlar, "tek yapman gereken bir adım daha atmak, bir iki tanesi aksak olacak, sonra tekrar hatırlayacaksın yürümeyi, ve çok daha rahat devam edeceksin"
Duyuyorum tabiiki, ve anlıyorum söylediklerini. Seslerindeki hüzün ve birazda endişe üzüyor beni, kendim için değil, endişe verdiklerim için. Hatta bir kere küçük, güzel bir el tuttu elimi sıkıca, o yürürken yanına katılmam için çekti kolumdan, bir adım attırmaya çalıştı bana benim bedenimle karşılaştırılamayacak kadar narin bedeniyle, bütün gücünü sarfetti, bir adım daha attırabilmek için. Uzun tırnaklarını batırdı derime, O, yürümeye devam ederken, ben sabit kaldığım için ikimizin elleri ayrılmadan önce son kez dikkatimi çekebilmek için. Elimde tırnak izleri bırakarak ayrıldı eli elimden. Kolum savrulup bedenime çarpınca farkedip dönüp baktım beni çekiştiren elin kolumu çektiği yöne. Sırtını dönmüş yürüyordu at kuyruğu saçı arkasında her adımında zıplarken. Son kez döndü baktı, dudaklarında bir hareket vardı, "yetişebilirsin bana" geri kalana oranla yavaş yürüyordu, gözlerinde nem vardı. "Özür dilerim, gelemem." Söyleyemedim bunu bile. Sadece baktım, en azından anlamasını umarak. Sonra döndü arkasını, ve yürümeye devam etti O da. Belki biraz daha yavaş diğerlerine göre, ama biliyorum yakında yetişir normal hızına.